ΕΡΕΥΝΑ: Καλοί γονείς, ανεπαρκείς εραστές

 

Το μοντέλο της ελληνικής οικογένειας υπήρξε επί πολλές γενεές απόλυτα παιδοκεντρικό. Κύριος στόχος του γάμου ήταν η απόκτηση και το μεγάλωμα των παιδιών, στο οποίο αφιερώνονταν και οι δύο γονείς με τη βοήθεια και τη συνδρομή των παππούδων.

Νέτη Φίλια
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Γνωσιακή - Συμπεριφορική Θεραπεύτρια

Σε σύγκριση μάλιστα με τα παλαιότερα χρόνια που οι οικογένειες αριθμούσαν άνω των δύο παιδιών, σήμερα η απόκτηση μικρού αριθμού παιδιών, ανάμεσα στα άλλα εξυπηρετεί και τη δυνατότητα περισσότερων παροχών σε αυτά. 
Σύμφωνα με τους γονείς, μεγιστοποιεί τις πιθανότητες τα παιδιά τους να γίνουν άξιοι, ικανοί και πετυχημένοι πολίτες.
Η φροντίδα αυτή μεγιστοποιήθηκε στη διάρκεια των δύο τελευταίων γενεών με εντυπωσιακή αύξηση των παροχών. Για τα παιδιά των μεσοαστικών οικογενειών επιστρατεύτηκαν νταντάδες, καθηγητές ξένων γλωσσών, γυμναστές, δάσκαλοι χορού και ιδιαίτερα μαθήματα, χωρίς όμως να είναι αποδεδειγμένο πως όλες αυτές οι παροχές έφεραν και τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Σε αυτό το έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον που ζούμε, στο οποίο η επιτυχία προσμετράται με την επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση, σε συνδυασμό με τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας, οι γονείς καλούνται να ισορροπήσουν ανάμεσα σε πολλαπλούς ρόλους: σύζυγοι, σύντροφοι, γονείς, επιτυχημένοι επαγγελματίες. 

Με τις γυναίκες παραδοσιακά να επωμίζονται σε μεγαλύτερο ποσοστό την ευθύνη της φροντίδας των παιδιών, απ’ ότι οι πατέρες, είναι πλέον συχνό φαινόμενο να προσπαθούν να φανούν συνεπής σε όλες τις υποχρεώσεις τους, αφήνοντας τελευταία και ανεκπλήρωτη την ιδιότητα της συντρόφου και ερωμένης.

 Άλλωστε η γενιά που μεγαλώνει σήμερα παιδιά στην Ελλάδα είναι η δεύτερη γενιά εργαζόμενων γυναικών, ενώ στη Δυτική Ευρώπη μπορεί να είναι τουλάχιστον η δέκατη.

Τι μπορεί να κάνει ένα παντρεμένο ζευγάρι προκειμένου να μην αφήσει τη σχέση να ατονεί;

Με δεδομένο το θετικό αντίκτυπο της καλής σεξουαλικής και συντροφικής σχέσης των γονιών στην ισορροπία ολόκληρης της οικογένειας, είναι απαραίτητο οι γονείς να αναζητούν συχνά τρόπους να ανανεώνουν και να ανατροφοδοτούν τη σχέση τους. 

Να αναζητούν χρόνο εκτός σπιτιού για να βρεθούν μόνοι τους π.χ., σε μια βραδινή έξοδο ή μια κοντινή εκδρομή. 

Να αντιλαμβάνονται πως όσο πιο πολύ βοηθούν ο ένας τον άλλον στη φροντίδα των παιδιών, τόσο περισσότερο βελτιώνονται οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας και εν τέλει ανάμεσα στους ίδιους. 

Να έχουν πάντα στο νου, πως τα παιδιά τα μεγαλώνουν για να γίνουν ανεξάρτητοι άνθρωποι που μια μέρα θα φύγουν από τη γονική φωλιά και θα αναζητήσουν την προσωπική τους ταυτότητα.

Από τη Νέτη Φίλια
Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας, Γνωσιακή - Συμπεριφορική Θεραπεύτρια
6945-858780
netifilia@gmail.com